Kendisiyle birlikte koca bir milletin geçmişine, kültürüne, diline ait o kadar çok şeyi toprağa
götürecekti ki o yaşlı Çerkes. Bir başka bilenin kalmadığı şarkılar, bir başka ağlayanı kalmayan
ağıtlar, bir başka hatırlayanı kalmayan efsaneler, atasözleri, gelenekler, isimler, kelimeler,
kelimeler… Kargalar gerçeği haykırıyordu mutlaka. Helak olacaktı toprağın üzerindeki her şey.
Fakat o kaçınılmaz bitişi geciktirmekti yaşamaktan maksat belki de. Atalarımızdan devraldığımız
kültürü mümkün oldukça az aşınmış bir halde çocuklarımıza devredebilmek, onların da vaktiyle
bizi ve bizden öncekileri duygulandıran şarkılarla duygulanmaları, öfkelerini bizim gibi dışa
vurmaları, ölümden korkmamaları, dostlarını ayakta karşılamaları. Belki bütün mesele bu. Geç
veya erken kargaların dediği olacak.

Kitaptan bir bölüm okumak için tıklayın.