Alexander Dumas, 1858’de gerçekleştirdiği Rusya seyahatinin ardından, Kafkasya Dağları’nda
tehlikeli bir yolculuğa çıktı. Büyük Kafkasya’nın vadiler, yüksek dağlar ve uçurumlardan örülü
vahşi doğasıyla, kazanılamayacak davalardan kaçan insanlar ve halkların sığınağı olmuştur
yüzyıllar boyunca. O dönemde Çar Rusya’sı, Avrupa ve Asya arasındaki bu bölgeyi ele
geçirmeye çalışıyordu. Ama İslam, gölgesinde yaşayanları birbirine bağlıyor, liderleri Şamil
önderliğinde yaptıkları gerilla savaşları bu dağlı halklar için günlük yaşamın bir parçası
sayılıyordu. Çar Cossack’ın birkaç mil arayla konuşlanmış askeri gözlem istasyonlarının yer
aldığı bu bölgede Ermeniler, Farisiler, Lezgiler, Tatarlar, Kalmuklar, Çeçenler ve bunlardan daha
eski milletlerin karışımları, kültürleriyle, gizemli, oryantal bir atmosfer oluşturuyordu. Dumas’a
göre buralar ‘İnsanın her an düşmanıyla burun buruna gelebileceği’ yerlerdi ve bölge insanları
her an kendilerini savunmaya hazır olmak zorundaydılar. Bu tarihi bölgede, bir insanın kılıcı
kendi hayatından daha önemliydi. Kılık kıyafetlerine önem vermeyen bu kabile üyelerinin, bir
zamanların Haçlı Seferleri’ndeki askerlerin silahları olan jilet kadar keskin kılıçları ve bıçakları
vardı. Dumas, heyecanlı gözlerle bu tablo kadar güzel manzaraları seyrederek, halk hikayelerini
dinleyerek her zaman kendisi için yeni ve yabancı olan birçok şeyi denemiştir (at üstünde birebir
dövüşlere katılmak ve küçük grupların uzak topraklara düşman avlamaya gittiklerinde onlara
eşlik etmek gibi). Dumas, büyük bir iştahla, büyük bir neşeyle, cesaretle, bitmeyen enerjiyle
Kafkasya’ya hayran kalmış, birçok tecrübe ve 1001 gece masallarındaki karakterlere benzer
arkadaşlar edinerek bu şahane bölgeyi at üzerinde baştan başa dolaşmıştır. Bu kitabı
okuyanlar, Dumas’la beraber 20. yüzyıldan uzak sihirli ve egzotik bir dünyada zaman zaman
hayretler içinde kalarak uzunca bir seyahate çıkacaklar…

Kitaptan bir bölüm okumak için tıklayın.